Toen er een forse toename van het gebruik van elektromagnetische kwam, vroeg men zich af of straling eigenlijk wel goed was voor levende wezens zoals wij. We willen namelijk geen ziekten en sterfte krijgen bij blootstelling en straling. Daarom gingen we dit onderzoeken. Uiteindelijk is gebleken:

Ioniserende straling is een straling die energetisch genoeg is, zodat een elektron uit de buitenste schil van een atoom(valentieschil) weg slaat. Het atoom word hierdoor een ion geworden, doordat het atoom een positieve lading (dus geen neutrale lading meer) krijgt (dit is dus geïoniseerd). Deze straling ontstaat het meest bij het spontane uiteenvallen van atoomkernen, dus vooral bij radioactiviteit. Dit kun je niet horen, zien, ruiken, proeven en voelen. Ioniserende straling wordt in de medische wereld gebruikt. Bij een hoge doses ioniserende straling (overschreiding van de maximale hoeveelheid) kunnen lichamelijke verschijnselen ontstaan. Er kunnen gezondheidseffecten optreden, zoals roodheid en zwelling van de huid, haaruitval, maagdarmklachten (misselijkheid, braken en diarree) en beschadigingen aan de dunne darm. Hierdoor kun je bij zeer hoge ioniserende stralingsdoses binnen enkele dagen tot weken sterven. 

Veel mensen denken dat je schadelijke straling ontvangt van je mobiel. De Hoge Gezondheidsraad, HGR, heeft een onderzoek gestart. Ze doen onderzoek naar de medische gevolgen van een mobiele telefoon van 900 MHz t/m 1800 MHz. Ze keken hierbij naar het mobiel met een ingebouwde zender en de diverse zendmasten die op verschillende plekken in gebieden zijn opgesteld. Eerst werd gekeken naar de lokale warmteproductie, dit zijn de thermische effecten. Ze keken of dit boven een bepaalde acceptabele waarde plaatsvindt. De zender van een mobieltje is ongeveer 2 watt, dit betekent 2 Joule energie per seconde. De radiostraling die er is, kan de omgeving opwarmen. De energie-insentiteit van een straling volgt een kwadratenafstand. Om kwadratenafstand uit te leggen gebruik ik een voorbeeld: als de afstand tien keer zo groot wordt, wordt de intensiteit honderd keer zo groot. Er zijn organisaties vanaf 1970 opgericht, die regels opstellen zodat er veilig wordt omgegaan (met gevaren van) microgolfstraling. Ze gaan uit van de grens waarbij je nog net de effecten kan waarnemen, het limiet hierbij is 0,4 W/kg. Als je kijkt naar een volwassenen van 80 kg, dit is ongeveer 80W. Hier kun je dus automatisch uit op maken dat 1W ongeveer gelijk is aan 1W/kg. Vanuit deze limiet is een veiligheidsnorm afgeleid, deze noemen we de SAR-waarde. Deze SAR-waarde geeft weer hoeveel elektromagnetische straling het lichaam binnendringt per mobieltje. Bij de gewone bevolking is dit 5 keer kleiner dan het limiet (0,4W/kg), dit is dus 0,08W/kg. Tot de gewone bevolking horen niet de mensen die bij hun werk aan straling worden blootgesteld, hier liggen de normen hoger. Anderen denken dat er nog andere reden zijn dat je schadelijke straling krijgt van je mobiele telefoon. Tot nu toe heeft geen één onderzoek dit bewezen.